اثرات حفاظتی عصاره زنجبیل بر تغییرات سطح ۸-ohdg و tac پلاسما ناشی از پرتو گاما در موش صحرایی نر

پیش زمینه و هدف: هدف: مطالعات پیشین ثابت کرده­اند که پرتودرمانی موجب عوارض جانبی در بدن می شود. به راین اساس، هدف مطالعه حاضر بررسی اثر حفاظتی عصاره زنجبیل بر تغییرات 8-ohdg و tac ناشی از پرتو گاما در پلاسمای موش صحرایی نر می­باشد. مواد و روش­ها: در این مطالعه موش­ها به 7 گروه­ کنترل، پرتو با دز 2 گری، پرتو با دز 4 گری، پرتو با دز 8 گری، پرتو با دز 2 گری+زنجبیل، پرتو با دز 4 گری+زنجبیل و پرتو با دز 8 گری+زنجبیل تقسیم شدند. به گروه های دریافت کننده زنجبیل به مدت 10 روز پیش از پرتوگیری روزانه mg/kg 50 زنجیل گاواژ شد. 10 روز پس از پرتوگیری از تمامی گروه ها خون گیری شد و غلظت 8-ohdg و tac در پلاسما آن ها جهت بررسی استرس­اکسیداتیو، مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته­ ها: غلظت 8-ohdg در تمامی گروه های پرتو افزایش یافت و این افزایش در گروه های 4 گری و 8 گری معنی­دار) 0.05 (p< بود. مصرف زنجبیل موجب کاهش معنی­دار (0.05 (p< 8-ohdg در گروه­ 8 گری نسبت به گروهی که تنها پرتو دریافت کرده بود، شد. اما مصرف آن در گروه های 2 گری و 4 گری موجب افزایش 8-ohdg گردید. همچنین غلظت tac در گروه های پرتو کاهش معنی­داری) 0.05 (p<داشت و مصرف زنجبیل در گروه های 4 گری و 8 گری موجب افزایش معنی­دار (0.05> p) غلظت tac نسبت به گروه های پرتو شد، این در حالی است که مصرف زنجبیل در گروه 2 گری موجب کاهش tac گردید. بحث و نتیجه گیری: مصرف زنجبیل پیش از پرتوگیری با دز 8 گری می­تواند موجب کاهش استرس اکسیداتیو و عوارض پرتویی گردد اما استفاده از آن در 2 گری منجر به تشدید عوارض ناشی از پرتو می­گردد.